In aanloop naar BRIDGE Festival stappen we -samen met Niels Guns (journalist; gitaarfreak; verhalenverteller)- in de wereld van gitaren, gitaristen, gitaarmuziek en guitar gear. Niels raak de gevoelige snaar met prikkelende achtergrondverhalen en handen-jeukende interviews, in de serie ‘Guns about Guitars’.

Het ontwerpen van gitaren en versterkers is nog altijd volop in ontwikkeling. Dat zul je ook merken als je naar de Guitar Convention tijdens BRIDGE Festival gaat. De digitale revolutie is volledig doorgedrongen tot de industrie, vertelt Steven Faber, de test-expert van tijdschrift Gitarist. Met hem neem ik een paar belangrijke ontwikkelingen in de gitaarmarkt door. Je bent gewaarschuwd: het wordt hieronder af en toe een beetje nerdy.

 Door Niels Guns

Wie dacht dat de gitaar en het geluid dat je ermee kunt voortbrengen zijn uitontwikkeld, heeft het mis. Sla een willekeurige editie van vaktijdschrift Gitarist maar eens open en als beetje rechtgeaarde gitaarfreak zou je willen dat je zowel eindeloos budget als ontiegelijk veel plek hebt om al die nieuwe snufjes te kunnen bijbenen, kopen en opslaan. Afgelopen maand werden er op de NAMM, 's werelds meest belangrijke beurs voor gitaren, ook weer heel wat spectaculaire ontwikkelingen onthuld. Zo zijn er tegenwoordig opvouwbare gitaren in allerlei vormen en maten. Als je het hebt over het aantal snaren, is er altijd baas boven baas. (Bij dezen vraag ik overigens alvast patent aan voor de 21 tot en met 150-snarige gitaar. Om praktische redenen verwacht ik dat dit zo’n beetje het maximum is.) En in de industrie wordt natuurlijk gedacht aan duurzaamheid. Want zo’n sixstring van tropisch hardhout, dat kan echt niet meer. Op de gitaarbeurs tijdens Bridge Festival kun je ook je lol op als je van dit soort nieuwigheden houdt. Want dan presenteren meer dan 70 merken hun gitaren, versterkers, effecten en accessoires. 

Digitale walhalla

Ik moet zelf toegeven: ook ik ben over de streep getrokken. En hoe. Sinds ik een paar jaar geleden een online plugin-versterker van de Australische stergitarist Plini ontdekte, ging er een wereld voor me open. De sky is de limit dankzij de digitale ontwikkelingen en ik moet mezelf geregeld inhouden, anders koop ik mezelf helemaal failliet aan dit soort snuisterijen. Om de haverklap worden immers nieuwe varianten uitgebracht. Daarmee kom ik meteen bij een soort van probleem op het gebied van de digitale versterkers: het kan nogal overweldigend zijn om ineens álle versterkers en álle effecten ter wereld tot je beschikking te hebben. Vroeger speelde ik over een simpele Marshall Valvestate en eigenlijk ging dat prima. Tenminste, dat dacht ik voordat ik het digitale walhalla binnenstapte. Ik voel me geregeld als een kind in een snoepwinkel. Wat wel zo is: tegenwoordig zit ik soms meer te scrollen door alle mogelijkheden dan ik daadwerkelijk speel. Het is een beetje zoals met Spotify. Waar je vroeger veertig keiharde guldens bij elkaar moest sparen die je vervolgens heel bewust investeerde in een album dat je vervolgens grijs draaide, kun je nu iedere minuut van de dag kiezen uit bijna alle muziek die je ook nog eens altijd bij je hebt. Aaahh! Keuzestress!