Een plein vol helden

Als er een plek is waar je tijdens BRIDGE AROUND TOWN veel gitaarhelden bij elkaar kunt zien, is het wel het Wilhelminaplein. Leif de Leeuw, Anton Goudsmit, Bombino, JB Meijers en dé ster van het moment Matteo Mancuso betreden er de planken. Niels neemt het programma en de grootste gitaarhelden van het podium onder de loep.

Niks ten nadele van Black Bottle Riot, Boogie Beasts, The Bluesbones, Zuco 103 en Tricklebolt. Sterker nog: het zijn allemaal te gekke bands, met fantastische snarenplukkers in de gelederen. Maar de focus gaat in dit verhaal niet naar hen, maar naar een paar andere gitaarhelden die het podium van het Wilhelminaplein betreden. En dat zijn er nogal wat. Ieder met hun compleet eigen stijl, allemaal blinken ze uit op hun instrument.

Leif de Leeuw (zaterdag 1 juni, 15.15 uur)

Leif de Leeuw is ontegenzeggelijk één van de grootste gitaarhelden van de Benelux. Gitaartijdschrift Gitarist riep hem vorig jaar nog uit tot Gitarist van het Jaar. In het lijstje ‘Beste Blues(rock)-gitarist’ scoort Leif ook steevast hoog. Maar zo’n lijstje is natuurlijk arbitrair. Wat niet arbitrair is, is dat de frasering, de toon, de creativiteit en inventiviteit van de in Amersfoort geboren gitarist allemaal puik in orde zijn. Zodra Leif een gitaarband om zijn nek hangt en zijn gitaar inplugt, is er sensatie. Dat heb je vorig jaar misschien al gezien en gehoord bij zijn optreden op het Wilhelminaplein. Zijn spel ademt het zuiden van de Verenigde Staten en meer specifiek The Allman Brothers. Leif is een gitarist om te koesteren. Luister bijvoorbeeld naar de solo in Small Town op Mighty Fine, het nieuwste album van de Leif de Leeuw Band en je hoort de finesse en dynamiek van Leif in volle glorie.

The Ploctones: Anton Goudsmit (zondag 2 juni, 16.15 uur)

Nog zo’n gitarist om te liefkozen: Anton Goudsmit. Als ik hem zie en hoor spelen, denk ik nooit, maar dan ook nooit aan de boodschappen van morgen, mails die ik nog moet versturen, wat voor een weer het later die week wordt en dat soort nodeloze ideeën. Nee, Goudsmit trekt me altijd naar het hier en nu. Dat komt misschien doordat Goudsmit niet alleen zijn handen, maar zijn hele lichaam in de strijd gooit als hij speelt. Gitaarspelen is voor hem een zeer fysieke exercitie waarbij hij de noten die hij vanuit zijn tenen trekt nog extra lading meegeeft door ze mee te zingen, schreeuwen en krijsen. Altijd verrassend, nooit minder dan honderd procent. Dat is in de kern wat Goudsmit zo goed maakt.

Bombino (zondag 2 juni, 21.00 uur)

Een heel ander soort gitaarheld is Bombino. De in Niger geboren is een echte verhalenverteller die de traditionele Tuareg-muziek hoogstpersoonlijk naar een groter publiek heeft gebracht. In een ander artikel voor deze rubriek, legde gitaardocent Bas Gaakeer me al uit hoe bezwerend de gitaarklanken uit de woestijn kunnen zijn. Zonder te overdrijven: Bombino is dé held in deze stijl. Samen met Mark Lettieri (die op hetzelfde moment in het Muziekgebouw speelt met het Metropole Orkest) sluit hij BRIDGE Guitar Festival af. Bombino is een gitarist die ervoor zal zorgen dat de herinnering aan het festival nog lang nagalmt.

JB Meijers (zondag 2 juni, 19.15 uur)

JB Meijers is een zoeker. Gaandeweg die zoektocht vindt hij heel veel. Toch zoekt hij almaar verder. En dat is een prachtige eigenschap voor iedere kunstenaar. Wat deze geweldenaar, oorspronkelijk uit Zeeland, siert is dat hij niet alleen onwerkelijk goed gitaar speelt maar ook prachtige songs schrijft. Daar hebben al heel wat artiesten dankbaar gebruik van gemaakt. In een eerdere aflevering van Guns About Guitars vertelde Meijers meer over zijn visie op de gitaar en zijn gitaarcursus ‘Gitaarspelen met JB’. De beste les is natuurlijk de man live te zien spelen.

Matteo Mancuso (zaterdag 1 juni, 21.45 uur)

En dan de man van het moment. Als je goed hebt opgelet, wist je tien jaar geleden al dat Matteo Mancuso een fenomeen zou worden, getuige deze video. Achttien jaar was hij toen nog maar en hij speelde toen al op een manier waarvan je kaken op de grond vielen. Matteo speelt namelijk zoals niemand anders het kan: hij heeft een unieke fingerstyletechniek en gebruikt de razendsnelle vingers van zijn rechterhand als snijdende plectrums. Maar belangrijker nog: alles wat hij speelt, klinkt zo ontzettend goed, raak en inventief. Alles klopt. Het is muzikaal, het is vernieuwend en iedere noot zit propvol gevoel. En hij vermengt rock, jazz, flamenco en zelfs metal op een manier zoals ik het in de verste verte nog nooit gehoord heb. De loftuitingen over Matteo zijn niet mis. Rick Beato, één van de belangrijkste muziek-YouTubers noemde hem mogelijk ‘The World’s Greatest Guitarist’. Achter die stelling zette hij wel een vraagteken. Want daar kun je natuurlijk eindeloos over discussiëren. Wil je in zo’n discussie goed beslagen ten ijs komen, is het natuurlijk een must hem eens live aan het werk gezien te hebben. Op zaterdagavond sluit hij het programma van die dag af op het Wilhelminaplein. Ik weet in ieder geval wel waar ik op dat moment ben.

Bekijk het volledige programma hier

Wilhelminaplein line-up