LAURENCE JONES

Eric Clapton, Jimi Hendrix en Jimmy Page zijn grote voorbeelden van de Britse gitarist Laurence Jones. Dat zeggen er wel meer natuurlijk. Maar in het geval van Jones leidt dit toch tot iets bijzonders. Hij maakt namelijk bijzonder krachtige blues- en powerrock. “Met een beetje een Bonamassa-vibe”, zoals de Brit het zelf verwoordt. Zijn nummers worden gedragen door energieke riffs die ook een voorliefde voor AC/DC of Thin Lizzy doen vermoeden.

De 30-jarige winnaar van vier British Blues Awards laat zijn Paul Reed Smith-gitaar huilen en piepen. Hij heeft zowel een vlijmscherpe overstuurde als een galante cleane sound. Het interessante aan Laurence Jones is dat zijn achtergrond ligt in de klassieke muziek. Het is misschien die basis die het spel van Jones zo verrassend en fris maakt. Met zijn band maakte hij al heel wat goede beurten op een paar van de grootste podia ter wereld als de Royal Albert Hall en de Carnegie Hall. Niemand minder dan Buddy Guy nodigde hem ooit uit om samen het podium onveilig te maken. Ondertussen is Laurence Jones hard op weg om ook zelf een begrip in de gitaarwereld te worden.